Johann Peter Hebel

Der allezeit vergnügte Tabakraucher

IM FRÜHLING
`s Bäumli blüeiht, un's Brünnli springt.
Potz tausig, loos, wie's Vögeli singt!
Me het sy Freud un frohe Muet,
un's Pfiifli, nai, wie schmeckt's so guet!
IM SOMMER
Volli Ähri, wo me goht,
Bäum voll Öpfel, wo me stoht,
un es isch e Hitz un Gluet!
Aineweg schmeckt's Pfiifli guet.
IM HERBST
Chönnt denn d'Welt no besser sii?
Mit sym Trüübel, mit sym Wii
stärkt der Herbst my lustig Bluet;
un my Pfiifli schmeckt so guet.
IM WINTER
Winterszyt, schöni Zyt!
Schnee uf alle Berge lyt,
uf ein Dach un uf em Huet.
Justement schmeckt's Pfiifli guet.

Trost

Bald denki, ´s isch e bösi Zit,
und weger´s End isch nümme wit;
bald denki wider: loß es goh,
wenn´s gnueg isch, wird´s scho anderst cho
Doch wenni näumen ane gang
und´s tönt mer Lied und Vogelsang.
so meini fast, i hör e Stimm:
"Bis zfride! ´s isch jo nit so schlimm."

Bald denke ich: Welche böse Zeit,
das Ende wahrlich ist nicht weit.
Bald denke ich: Laß es geschehn;
ist es genug, wird´s besser gehn.
Doch mach ich einen frohen Gang,
so tönt ein Lied, der Vögel Sang,
so mein ich fast, ich hör die Stimm´:
"Sei zufrieden, ist doch nicht schlimm!"

Auf den Tod eines Zechers

Do henn si mer e Maa vergrabe;
`s isch schad für syni bsundre Gabe.
Gang, wo de witt, suech no so ain!
Sell isch verbei, de findsch mer kain.
Er isch e Himmelsglehrte gsi.
In alle Dörfere her un hi
se het er gluegt vo Huus zue Huus:
Hangt nienen echt e Sternen uus?
Er isch e freche Ritter gsi.
In alle Dörfere her un hi
se het er gfroogt enandernoo:
Sinn Leuen oder Bäre do?
Ne guete Christ, sell isch er gsi.
In alle Dörfere her un hi
se het er untertags un z'Nacht
zuem Chrütz sy stille Bueßgang gmacht.
Sy Namen isch in Stadt un Land
by große Heere wohlbikannt.
Sy allerliebsti Kumpanii
sinn allewiil d'Drei Künig gsi.
Jetz schlooft er un waiß nüt dervo;
es chunnt e Zyt, goht's alle so.